Ruspoel 14, 9820 Munte, Merelbeke

Behalve de vermelding in een landboek van 1643 zijn vrijwel geen historische gege­vens voorhanden betref­fen­de de Clays van Muntestede. Op de kaart van Munte van 1565 is een afzonderlijk huis en tegenoverstaand los bijgebouw weergegeven. Op de Ferrariskaart (1771-1778) zijn de hoevegebouwen opgesteld aan een rechthoekig erf met een L-vor­mige constructie zoals thans nog aan de hoek van de straat en voorts twee losse gebouwen. Deze aanleg komt vrijwel overeen met de weergave op de Poppkaart. Thans zijn slechts de twee vleugels die de hoek Ruspoel en Asselkouter markeren behouden gebleven.

D­e grote vroe­gere ­hoeve, geïsoleerd aan de zuidelijke rand van de dorps­kern heeft door haar opmerkelijke inplan­ting voornamelijk een beeldbepalend karakter. De gekas­seide oprit naar de toegangs­poort vanaf de gekas­seide holle weg Assel­kouter is geaccen­tueerd door twee opvallende, flanke­rende oude bomen namelijk een eik (Quer­cus robur - stamomtrek 408 centimeter, in 1998 sterk ingesnoeid op een onoordeel­kun­dige manier) en een linde (Tilia vulgaris - stamomtrek 302 centimeter - gekandelaar­de boom).

De voornaamste overblijvende gebouwen zijn in L-vorm aaneengebouwd met naar het zuiden gerich­te woning paral­lel aan Asselkouter, ten oosten aanpalende overzolderde poort met doorrit en tenslotte een haaks aansluitende vleugel met stallen parallel aan Ruspoel. De impressio­nante dwars­schuur die aan de zuidzijde van het rechthoekig binnen­erf was inge­plant is intussen ge­sloopt evenals een wagenhuis en moderne stallen aan de westzijde van het erf.

Het poortgebouw afgedekt met pannen zadeldak, is lager dan de boerenwoning en de voor­ge­vel ervan springt achter­in. De hoge korfboogpoort is geflankeerd door lisenen met een basis van grote natuurstenen blokken. Rechts in de poortgevel is een steekbogige voetgan­gers­deur uitgespaard.

De ruime rechthoekige bakstenen boerenwoning is een lang breed­huis, afge­dekt onder zadel­dak. Dit gebouw vertoont uitwendig nog bouwkenmerken uit de 17de-18de eeuw, maar werd voor­na­me­lijk binnenin tijdens de 20ste eeuw ingrijpend aangepast. De ooste­lij­ke zijpuntgevel bezit muurvlechtingen, een steek­boog­vormig zolderluik en een ovale topo­culus onder hartvor­mige nokanker. In de weste­lijke zijpunt­gevel, waarvan het jongere metselwerk en het ontbreken van vlechtingen op een vroegere vernieuwing wijst, zijn bij recente renovatie van het huis nieuwe venster­openin­gen aange­bracht waaronder een breed benedenvenster. De licht oker­geel­ge­schilderde straat­gevel (noord­gevel) vertoont vijf hoge zand­ste­nen klooster­kozij­nen. De lage steekbo­gige voordeur is geaccentueerd door een getralied ovaal bovenlicht samen gevat in een geschil­derde vlakke bepleisterde omlijs­ting met oren. Bij de renovatie is boven de deur een dakvenster toegevoegd en in het dak­schild werden dak­vlak­vensters aangebracht. Ook aan de erfgevelzij­de werd boven de deur een dakvenster toegevoegd evenals een aantal houten dakkapellen. De zandstenen kruis­kozij­nen en ven­stertralies werden verwij­derd en door nieuwe houten raamkozijnen vervan­gen.
Het interieur was in de loop van de 20ste eeuw reeds vernieuwd zodat van voor de reno­vatie al van geen authentiek interieur meer sprake was behalve de grove structuur van de wo­ning.

De gewitte bakstenen stallen zijn met een pannen zadeldak afgedekt dat aansluit bij het poortgebouw. In de verankerde erfgevel komen vier per twee gegroepeerde staldeuren voor naast een recente rollende poort en gedichte kleinere muuropeningen (varkensstal met voederluiken?).
De typische dakoverstek steunt op daklijstbalkjes. De zuidelijke zijpuntgevel is van rijen verluchtingsspleten voorzien.

Ten westen bleef een afzonderlijk gewit bakstenen bakhuis bewaard van het tweedelige type. De puntgevels bewaren nog deels hun vlechtingen. De toegang in de voorpuntgevel werd tot een rechthoekige poort vergroot. De schouw is ver­dwe­nen.

Onroerend Erfgoed, digitaal beschermingsdossier DO002139, Dorpskern Munte.
Fuente: Inventario Inmobiliario